Melody in Translation of a Selection of Persian Poetry لحن موسیقی در ترجمۀ نمونه های از شعر فارسی

Abstract

     ترجمۀ شعر به آهنگ موسیقی از شاهکارهای فکری که تولیدی علمی ترجمی می آراید به شمار میرود ، چیزی مورد نا راحتی  ونومیدی نسبت به مترجم وجود ندارد ، اگر وی در این راه با تلاش کردنی سیر می رود تا ثمره های آن ترجمه می چیند .

روش پژوهشگر در آنچه از ترجمۀ ابیات شعر فارسی بر آمد ، روشی نوینی می داند  که آن بر هماهنگی آواز الفاظ با یکدیگر اتکای می کند  تا ترجمه دارای آوازی وهماهنگی ، به مرتبه ای موسیقای شعر نزدیکی می رود بدون به کار بردن بحور شعر است ، پژوهشگر پاینده ای را بنیاد کرد و از خلال آن توانست به میدان ترجمۀ خود برای ابیات شعرسر آغازی کند این پاینده عبارتند از : (ما طابَ لحنهُ حَسُنَ سماعهُ – هر چه آهنگیش خوب است  حتماً شنیدن آن خوب است)

    پژوهشگر به سخنان یأس آمیزان هم نخورد که ترجمۀ شعر امر نا ممکن گفتند بلکه خود را به روش گروه خوش بینندگان گرفت که ابیات عرفانی وتعلیمی حکمی ترجمه کرد ، که با آن طرز زندگی و دوست داری خود منسجم می نماید .

هر گاه مترجم از لحاظ حقیقتش نزدیکتر بسوی شیوۀ شاعر بود ، مسلماً اثر ترجمی بهتر میشود ، بر سبیل مثال مترجمی که تصوف را دوست دارد حتماً در ترجمۀ ابیات صوفی بهتر از مترجم غیر روحانی می باشد . از این رو پژوهشگر ابیاتی که با فکرش وعلمش هماهنگی بُرد گزین کرد ، از لحاظ تأثر خود به حقیقت آنچه شاعر نظم کرد .

Translation of poetry into poetry is a matter that some regarded it as being impossible, others sees it a preferable thing. The researcher follows the second stand of view. He set out from a basis he established for his research which he termed; (what has a preferable melody must be preferable for hearing), without deep diving into meters and measures of poetry.

     What the researcher presented in this research may be regarded pure intellectual output, as he has adopted a distinctive form of unified rhyme in his translation like that of the doubled Arabic form, and the Persian duals, because this form has the musicality and tune that delight the audience, stir their joy, cheerfulness and shake their feelings.

      The researcher has translated the true feelings Wisdom and Gnostic verses which had sprang from a pure being. He lived and loved them, therefore, he translated them with a melody and rhythm that stir joy in their hearers hearts, because of the beauty of their tune and their near to the source verse, then, he declared his translation method regarding them, such as:

Abdul-Rahman Al-Jammi, the Persian poet (c 793 A. H.), had wrote this line: